Ken je dat, dat je met verschillende dingen tegelijk bezig bent? Autorijden en tegelijkertijd je ‘to do’ lijstje in gedachten aflopen, de radio staat aan en in je ooghoek zie je appjes op je telefoon voorbijkomen. Opeens realiseer je je dat je al kilometers verder bent.
Of dat je aan de keukentafel aan het werk bent op je laptop en je online vergadering zo begint. Je wilt je stukken nog lezen en scrolled er doorheen terwijl je kat op tafel springt en er tegelijkertijd e-mails binnenkomen die je aandacht behoeven. Eigenlijk wil je ook nog even koffiezetten. Al diagonaal lezend, aai je de kat, springt op om de koffie aan te zetten en loopt door de mailbox. Ogenschijnlijk allemaal automatisch.
Multitasken. Dit ken ik heel goed. Ik vond mezelf de koningin van multitasken en heb menig man de mantel uitgeveegd omdat ze dat, als man, ‘natuurlijk’ niet konden… (sorry heren). En ik merk dat ik hier steeds meer op terugkom. Dat ik in gesprekken de echte aandacht en focus mis om bij de ander te zijn. Zonder aan van alles en nog wat te denken of constant afgeleid te worden. Zeker in een tijd zoals deze waarin onze fysieke wereld kleiner is geworden, voel ik de uitnodiging om af te stappen van de automatische piloot. Van gedachteloos uitvoeren naar in aanwezigheid doen.
