Close
Voel je ook wel eens dat een onderwerp niet besproken mag worden? En laat je het zelf dan soms lopen terwijl je meestal geen blad voor de mond neemt? Misschien is het niet belangrijk genoeg, ‘you choose your battles’, of wil je de ander niet kwetsen. Confronteren betekent immers iemand in contact brengen met iets onaangenaams.
Een klein schattig olifantje kan nog met een grapje worde weggelachen. Er wordt behendig omheen gemanoeuvreerd en hoewel niet mét de betrokkene gesproken wordt, wordt er vaak wel óver gepraat. En zo wordt de olifant aanweziger, beladener en groter totdat iemand er tegenaan botst. Prompt ligt ‘het’ dan op tafel. Onderliggende emoties vloeien als lava over de tafel, een eruptie van ingehouden frustraties.
Recent ondervond ik hoe moeilijk het is om ongemak te benoemen en hoe bevrijdend het kan zijn om het wél te doen. In een situatie met tegengestelde belangen werd ik geraakt. Mijn eerste neiging was het te fixen door me aan te passen. Conflict vermijdend gedrag, het tegenovergestelde van confronteren. Maar dit wrong bij beiden. Later kwamen we er met een open vizier op terug. Het benoemen wat er bij beiden gebeurde en wat we nodig hadden, luchtte op. Met de vrijgekomen creativiteit verzonnen we moeiteloos een oplossing die recht deed aan beiden.
