Mijn dochter heeft een droom. Ze wil makelaar worden. En dan één die mensen begeleid in het veranderproces van het ene naar het andere huis. En ze wil kinderen helpen die het, net als zij, niet gemakkelijk hebben gehad in hun jeugd. Mijn moederhart springt op als ik mijn jongste zo duidelijk hoor praten over wat ze wil. Ze is hartstikke slim, wijs, sociaal en heeft haar doelen haarscherp in beeld.
En ze had een plan. Na een onstuimige schoolcarrière van 10 scholen in 16 jaar, waarin we samen het hele scholenlandschap hebben verkend, zou ze een eindsprint trekken. Om daarna dichterbij haar droom te komen en makelaardij te studeren.
Maar ze loopt vast. Voelt ze zich in dit onderwijssysteem ingeklemd tussen twee nauwe muren. Vraagt zich af waarom de focus ligt op wat niet goed is in plaats van op wat er wél bereikt is. Ze voelt alles zo uitzichtloos, zeker in deze tijd. En het diploma en haar droom drijven af. Ik zie haar worstelen en wegglijden.
Wat nou als ze haar droom nu al kon waarmaken? En bij een andersdenkende makelaar kan werken? Waar ze voor vol wordt aangezien en er mag zijn met al haar prachtige kwaliteiten en scherpe randjes? Ik zag haar opbloeien bij gedachte om dichter bij haar droom te zijn.
Is er een makelaar die deze bijzondere dame een kans wil geven?