Close
Ken je dat, dat je je sores thuislaat als je naar je werk gaat? Ruzie met je partner, zorgen om je vergeetachtige moeder, erg aanwezig pubers? Soms is het fijner en gemakkelijker om je gedachten te verzetten op je werk. Maar hoe is dat nu dan? De meesten van ons werken sinds een week thuis met huisgenoten om zich heen. De omgekeerde wereld: werk ín privé!
Ken je dat, dat je voor het inbellen checkt wat er precies op het beeld komt? Dat je die volle wasmand even opzijschuift, en ook bepaalde tijdschriften of boeken? Maar wanneer je in de call zit mengen de huiselijke achtergrondgeluiden zich toch en loopt er soms zo maar een kind of huisdier door het beeld.
Zo’n kijkje bij collega’s thuis voelt intiem en nabij. En dat is wennen als we pakweg een dikke week geleden nog een duidelijkere scheiding tussen werk en privé hadden en niet of niet vaak bij elkaar over de vloer kwamen. De scheiding tussen wie je bent in familiaire kring en wie je bent als werknemer en collega lijkt hiermee wat te vervagen. Persoonlijk zie ik dit als een positieve ontwikkeling omdat het meer verbinding en begrip voor elkaar creëert. En ons wellicht uitnodigt om die scheiding in onszelf op te heffen. En dus niet meer die wasmand uit beeld te zetten.
