Close
Schuld
Gisterenmorgen schampte mijn auto die van de buurvrouw. Ik stapte meteen uit om de schade op te nemen. De buurvrouw kwam er toevallig net aan. Het was mijn band tegen haar bumper geweest, en viel dus gelukkig mee. Uiteraard verontschuldigde ik me tegenover haar en nam verantwoordelijkheid voor eventuele kosten.
Gedurende de dag bevolkten zelf veroordelende gedachten mijn hoofd. Waarom ik met mijn suffe hoofd niet opgelet had? Ik had toch moeten leren van het vorige geval met de buurvrouw aan de andere kant! Waarom deed ik niet wat langzamer aan? Hoe kon ik zo lomp zijn?
Ik werd moe van mezelf en vroeg me af hoe ik gereageerd had als de buurvrouw mijn auto geschampt zou hebben. Zou ik haar dan ook zo veroordeeld hebben? Het antwoord was nee. Ik zou gebaald hebben maar haar niet zoveel verwijten maken. Blijkbaar moet ik het van mezelf wel altijd goed doen en is er weinig ruimte voor fouten. Toen ik me dat realiseerde, kon ik met meer mededogen naar mezelf kijken. Die middag kocht ik twee mooie bossen bloemen. Eén voor de buurvrouw en één voor mij.
