Ken je dat, dat het corona virus soms voelt als een soa? Dat het relevant is met wie ben je in letterlijke aanraking bent geweest. Termen als contactonderzoek worden gebruikt. Ken je dat, dat je constant een afweging maakt of je iemand wel of niet fysiek gaat ontmoeten, wie er tot je inner circle behoort en waarmee je eventueel geen 1.5 meter afstand houdt?
Ken je dat, dat dit geen of minder een issue is ten opzichte van kwetsbare oudere ouders? Je wilt immers hun fysieke gezondheid niet in gevaar brengen. Maar hoe zit het dan met het effect op hun geestelijke gezondheid? En wat doe je met je partner als je niet samenwoont, of je uit huis wonende kinderen, met een alleenwonende dierbare vriend of familielid die hunkert naar een arm om zich heen? En je goede vrienden die maar één keer 40, 50 of 60 worden? Waar en wanneer sluit je je fysieke inner circle? En kun je zonder oordeel kijken naar mensen die een andere beslissing maken dan jij?
Voor mij is het telkens weer een dilemma. Het eerbetoon aan mijn overleden oom? Niet. De uitnodiging van vriendinnen voor koffie in de tuin? Niet. Mijn uitwonende dochter weer een keer thuis? Gisteren ben ik haar na een maand gaan ophalen en heb ze een dikke knuffel gegeven. Mijn cirkel ging even een stukje open.
