Imtech

In het FD stond onderstaand artikel over weer een episode in het juridisch steekspel rond de deconfiture (prachtwoord, rot situatie) van Imtech.

Het viel me op dat ik een paar pagina’s eerder over twee grote fraudezaken had gelezen. Gerenommeerde bedrijven waar gerespecteerde en gevierde mannen hun toevlucht tot list en bedrog namen. De veroordeelde Zwitser had de titel ‘bankier van het jaar’ op zijn naam.

Allemaal zaken die ook bij Imtech speelden. Ook hier een bedrijf met een smetteloze reputatie en zelfs een koninklijke titel. Met bewondering werd, tot 2013, gekeken naar de mooie projecten, de overname machine en de goed lijkende resultaten.

Wat maakt nu dat dit soort uitwassen nog steeds met enige regelmaat plaatsvinden? Hoe reageer je als mens en professional op dergelijke crisissen? En wat kunnen de ervaringen ons leren? Over deze vragen heb ik na het uiteenvallen van de groep in 2015 regelmatig nagedacht en recent besloten mijn perspectief en ideeën hierover aan het papier toe te vertrouwen.

Mijn doel is de materie, voorbij het juridische aspect, vanuit verschillende kanten te belichten. Hiervoor ben ik benieuwd naar de perspectieven van andere stakeholders. Dus ben je ook direct betrokken geweest bij Imtech als werknemer, bestuurder, klant of leverancier en wil je jouw visie delen? Stuur me een PB.