Dat was ik toen een vriendin, voor mijn gevoel, niet meelevend genoeg reageerde op mijn verhaal. Naar mijn opinie ging ze eigenlijk totáál voorbijging aan mijn verhaal toen ze na afloop, zonder iets te zeggen, haar telefoon ging checken. Maar hoe werkt dat eigenlijk, iemands gevoelens kwetsen?
Ik ging terug naar de feiten. De afwezigheid van een meelevende reactie had geresulteerd in een vervelend gevoel bij mij. Alsof een knopje in mijn hoofd om werd gezet waardoor het voelde alsof ik een klap kreeg. Maar mijn vriendin deed gewoon haar ding, zonder kwade bedoelingen.
Het was niet zo dat ze opzettelijk iets lelijks tegen me had gezegd en me zo een emotionele hoek had gegeven. Dan zou ik echt gekwetst zijn. Maar blijkbaar triggerde haar reactie, of de afwezigheid ervan, een oud verhaal in mij en gaf ik haar daar eigenlijk de schuld van. Maar die switch had mijn vriendin niet aangezet, die zat immers in mijn eigen hoofd.
Door feitelijk naar gebeurtenissen te kijken en de emotionele lading eraf te halen wordt ruimte gecreëerd. Vanuit die ruimte zou ik haar de volgende keer kunnen vragen om nog even met haar aandacht bij mijn verhaal te blijven. En echt te luisteren.