Voelen

In fd persoonlijk van deze week, schrijft Tim Overdiek een stuk over mannen en gevoel. Hoe moeilijk het is toegang daartoe te vinden vanuit de aangeleerde neiging om zich terug te trekken zodra dingen ingewikkeld worden. In de overtuiging dat je het alleen moet doen. Als je dan stik-alleen voortgaat in het leven, blijft het pad naar het gevoel en naar samen onbetreden.

Al lezend herkende ik mezelf, als vrouw. Ook ik ken de vertrekkende beweging maken als dingen lastig worden. Een combinatie van anderen niet lastig willen vallen en geen idee hebben hoe het ook anders kan. Want ik was (fysiek) toch aanwezig? Wat moest ik dan nog meer doen? Lang heb ik niet kunnen begrijpen dat je ook emotioneel afwezig kunt zijn, terwijl je je wel in dezelfde ruimte bevindt.

Net als Tim Overdiek ontdekte ik dat de sleutel op een voor de hand liggende plek lag. Namelijk daar waar gevoelens zich manifesteren: het lichaam. Het lijkt zo simpel maar dat blijkt nog tegen te vallen. Je kunt het zien als leren schrijven met je andere hand. Er is dan heel wat oefening voor nodig om letters soepel neer te pennen. Zo is het ook met voelen. Want denken, dat kende ik goed maar dat voelen…