Gat

Vol enthousiasme vertelde ik over mijn waarneming tijdens de oefening. De begeleider van de groep antwoordde dat dat niet de bedoeling was. Het was alsof ik een tik op mijn vingers kreeg. Zoals kinderen heel vroeger op school een klap kregen met een rietje of ‘de plak’. Ik voelde dat ik het FOUT had gedaan. Ik verstijfde terwijl het leek alsof de spotlights boven me aangingen.

Het was stil en de groep keek naar mij en de begeleider. Die vroeg door, daar was de workshop tenslotte voor bedoeld. Innerlijk werd ik boos op mezelf. “Waarom had ik mijn grote bek weer zo snel open getrokken?”. Ik worstelde me door de vervolgvragen heen maar kon eigenlijk niet meer voelen. Ik was vertrokken uit mijn lijf en zat me in mijn hoofd af te vragen hoe lang dat spervuur van vragen nog ging duren.

Op dat moment erkende de begeleider dat hij wat snel was geweest met zijn commentaar. Ik voelde mijn lijf ontspannen en mijn gevoel kwam terug. Pas toen kon ik zijn goed bedoelde feedback toelaten en op waarde schatten. Ik herkende ook mijn eigen focus op wat niet goed is. En dat ik hiermee vooral kijk naar het gat in een donut. En dus ook 95% van het broodje mis. I made a mindshift.

Meer weten van makeamindshift? Download dan mijn gratis e-book op www.makeamindshift.nl.