Close
Tijdens het schrijven van mijn boek over Imtech was ik vandaag bij de cultuur analyse beland. Om meer beeld te krijgen bij de diversiteit van de onderneming, ging ik op zoek gegaan naar gegevens over de balans tussen mannelijke en vrouwelijke werknemers. Maar dat viel niet mee.
De beschikbare jaarverslagen verschaften geen cijfers over het aantal vrouwen in de onderneming, laat staan over welke positie ze bekleedden. Dit aspect van diversiteit was blijkbaar geen issue en een mogelijke scheefgroei werd dan ook niet in de risico paragraaf beschreven. De vrouwen leken onzichtbaar.
Volgens het concern zelf stonden ‘vele vaderen’ aan de oorsprong, maar over de ‘moeders’ werd bij het 150-jarig bestaan niet gerept. Ten tijde van de oprichting in 1860 mochten vrouwen niet eens hoger onderwijs genieten, terwijl getrouwde vrouwen zelfs tot 1956(!) ‘handelingsonbekwaam’ bleven. Dus zelfs als vrouwelijke ingenieurs in de beginperiode bij Imtech waren komen werken, hadden ze meest waarschijnlijk geen vooraanstaande posities met beslissingsbevoegdheid kunnen bekleden.
Ook ten tijde van het faillissement vormden vrouwen nog een minderheid, ca. 5% van de top 100, die veelal bij stafdiensten werkten, wat niet ongewoon was in een dergelijke technische omgeving. Maar laten we niet vergeten dat achter de vele ‘vaders’ en mannelijke werknemers van Imtech ook altijd een echtgenote en/of moeder heeft gestaan. En ook al waren ze niet prominent in beeld, indirect was hun bijdrage onmisbaar.
Beeld: Jan Jacob van Rietschoten in ‘150 jaar technologie en ondernemerschap – 1860 – 2010 De rijke geschiedenis van de Europese technische dienstverlener Imtech N.V.’