In een minicollege over kampvuurgesprekken vertelt Danielle Braun dr. hoe vergaderingen bij Afrikaanse tribes zo lang duren als ze duren. En dat kan dagen zijn. Het ‘andere leven’ wordt op pauze gezet om op het juiste moment een goed besluit te kunnen nemen.
Om tot dit moment te komen, is tijd nodig die niet vaststaat in planningen of agenda’s. Tijd van onverdeelde aandacht, innerlijke tijd waarin we de klok vergeten en inspiratie ontstaat. De Griekse mythologie kent deze twee gezichten van tijd als Kairos en Chronos. De laatste kennen het beste in ons jachtige, Westerse leven waarin we de hele dag bezig willen zijn.
Kairos betekent dat we even niets doen, de tijd de tijd laten en de pauze knop van je hoofd indrukken. Zelf ken ik Kairos niet heel goed. Integendeel, tot voor kort had ik er nog nooit van gehoord. In mijn genen zit dat ik mijn tijd nuttig dien te besteden en altijd werk zie. Druk en bezig zijn was goed. Het tegenovergestelde was lui en dus slecht.
Als interimmer druk ik nu die stop knop in, door tijd in te ruimen tussen twee klussen. Maar wat vind ik het lastig om uit die doe-modus te komen en meer te lummelen! Automatisch focus ik op Chronos, de agenda en het to-do lijstje. Patronen zijn hardnekkig.
Conclusie: klok weg, agenda leeg, telefoon (regelmatig) uit en ont-moeten worden mijn nieuwe priori-tijd.