Close
Normaal ben ik ook zo iemand die tijdens een overleg druk aan het noteren is. Maar dit keer had ik besloten dat eens niet te doen. Ik greep immers slechts zelden terug op mijn aantekeningen dus waarom deed ik het eigenlijk?
Eén van de collega’s was ook zo’n notuleerder. Druk pennend zat hij vrijwel de hele tijd met zijn hoofd naar beneden terwijl hij schreef. Ik telde wel 6 kantjes vol. Zou hij ze wel teruglezen? Zelfs als hem een vraag werd gesteld, bleef hij schrijven en keek slechts op om antwoord te geven.
Tot dan toe was ik er altijd van overtuigd geweest dat ik goed kon multitasken. Ik ben nogal ongeduldig en als ik het druk had vond ik alles te lang duren. Zo kwam het voor dat ik tijdens vergaderingen, naast het maken van aantekeningen, mails las en beantwoordde. Maar toen ik hem zo druk in zijn papieren zag, voelde ik dat ergens anders mee bezig zijn ook een manier was om niet helemaal aanwezig te zijn daar op dat moment.
Terwijl ik die gedachten en gevoelens door me heen liet komen, besefte dat dit alleen mogelijk was omdat ik zelf anders bij het gesprek zat. Door te focussen en vertragen werd ik nieuwe dingen gewaar. Misschien was dat ook wel multitasken, maar dan op een andere manier.
