Varen

Wandelend door het buitengebied van mijn geboortedorp, viel mijn oog op weelderige varens in de sloot. Die was ik in de kilometers daarvoor nog niet tegengekomen, dus de ondergrond zou op die plek wel vochtiger zijn. En de omgeving, veel grote bomen die schaduw gaven, bevorderde de groei van die specifieke plant op die plek.

Terwijl ik doorliep schoot de opmerking van een collega door mijn hoofd. We hadden die week een kennismakingsgesprek gehad, waar ik bij binnenkomst meteen de inhoud in was geschoten. Hij had me daar op aangesproken en ik realiseerde me dat mijn default gedrag vaak meer gericht is op de taak dan op de relatie.

Zoals bij de varen, bepaalt de bodem (waar kom ik vandaan?) en de omgeving hoe ik gericht ben. Als oudste dochter van twee oudste kinderen, allebei in of net na de oorlog geboren, ben ik voorwaarts gefocussed. Behept met een groot verantwoordelijkheidsbesef kun je mij om een boodschap sturen. Ik zorg, no matter what, dat een project af komt. Maar in de vaart der volkeren vergeet ik soms gas terug te nemen, in de vertraging te gaan. Dus meer zijn in plaats van doen want vanuit die plek worden verbindingen gesmeed.

Voor mij is alles een kwestie van balans. Taak en relatie, mens en inhoud. Het één kan niet zonder het ander. Dus mocht ik weer eens te veel naar één kant doorschieten, dan waardeer ik je feedback, zoals van deze collega.