Close
Drol
De rest van het team zat al en was begonnen aan de opdracht. Ik was geen teamlid maar zou ze assisteren. Er werd door elkaar heen gepraat en het was onduidelijk of iemand de leiding had. Aan het hoofd van de tafel stond nog één vrije stoel en een beetje gehaast ging ik op die plek zitten. Op dat precieze moment gleed ik met een noodvaart in een oud patroon.
De omstandigheden waren ideaal. Het hoofd van dit team was afwezig terwijl tegelijkertijd grote druk stond om output te leveren. Er was nog geen duidelijke structuur of rolverdeling in de club en ik zag ze de probleemstelling steeds groter maken. De tijd tikte door.
Op dat moment greep ik de leiding om te proberen het probleem in te dammen zodat ‘we’ iets zouden kunnen opleveren. Ik had mezelf onbewust van assisterende toeschouwer naar leider van de club gepromoveerd. Tadaa! ik zat (weer) in de reddersrol.
Het was alsof de ingrediënten van de situatie mijn bewustzijn tijdelijk vernauwden. De tijdsdruk, de verwarring, de afwezigheid van de leider en de plek aan tafel waren als een hondendrol die op de stoep lag te wachten. Ik stapte er met beide voeten in. Nadat ik een tijdje had lopen drukken en sleuren om de teamleden bij de les te houden, zei één van hen ‘jij bent zeker rood!’*.
Geholpen door zijn opmerking, en omdat ik ook wel voelde de kar te veel alleen te trekken, liet ik de teugels vieren en ging letterlijk achteruit zitten. Op dat moment kwam er weer ruimte in het team en diende de oplossing zich aan. Mijn les: de volgende keer bewust aan de zijlijn blijven staan om vanuit die positie te handelen en zo deze drol te ontwijken. En jij? Herken je de drollen op jouw pad?