Vergaderen of overleggen pfff. Jaren geleden vond ik het eigenlijk zonde van de tijd. Iedereen wist toch wat er moest gebeuren? Actie in de taxi! Weg met praatgroepjes. Maar ik leerde begrijpen en voelen dat elk mens uniek bedraad is en dus met een hele ander blik naar zaken kijkt. En dat zonder overleg dus het risico bestaat dat je van twee kanten een tunnel graaft zonder ooit bij elkaar in het midden uit te komen.
Wanneer vier mensen om een tafel zitten waar het cijfer ‘3’ groot op is geschilderd, dan ziet ieder een verschillende vorm namelijk M, W, 3 en E. Door met een open blik aanwezig te zijn en elkaars perspectieven te delen, kan een goed of fout discussie over wat het moet zijn (een 3?), veranderen in een creatieve uitwisseling van ideeën. Dan rolt er bijna als vanzelf een gedragen voorstel uit, wat vaak beter is dan elke deelnemer afzonderlijk kon bedenken.
Maar hiermee ligt eindeloos gepolder wel op de loer! In de bestuursvergaderingen van LIFE! – Learning In a Free Environment maakte ik kennis met sociocratische besluitvorming. De agendapunten worden vastgesteld naar rato van belang voor de groep, urgentie en tijd. Er wordt ruimte voor meningsvorming gegeven zonder te verzanden in onderlinge discussies. De consent methode zorgt ervoor dat er wordt doorgepakt in de besluiten. Met structuur en een open blik verandert leeglopen op oeverloos gepraat in een constructieve en creatieve omgeving.
#sociocracy #nonviolentcommunication