Een ‘groene’ collega legde me het verschil tussen natuur en cultuur uit. Als econoom had ik daar nog nooit zo over nagedacht en vond cultuur tot dan toe altijd iets lastigs uit te leggen, zo ongrijpbaar en vaag. Met haar definitie kreeg het meer handen en voeten.
Natuur, legde ze uit, is uit zichzelf functionerend en dus zonder invloed van mensen terwijl cultuur door ons wordt gecreëerd. In het geval van de groenomgeving vertelde ze me dat inmiddels het grootste deel van de Europese landen gecultiveerd is en echte, ongerepte, natuur zeer zeldzaam. In onze fysieke omgeving is cultuur dus zichtbaar en tastbaar maar hoe zit het dan in organisaties? Vaak wordt dan gesproken over ‘een verzameling waarden en normen’ bla bla bla. Voor mij erg abstract en niet concreet genoeg om er een beeld bij te hebben.
Voor mij werkt het om cultuur te zien als het net wat een organisatie houdt en verbindt. Als bedrading tussen mensen, het relatienetwerk, creëert dit een zichtbare en onzichtbare structuur in wat anders een chaos zou zijn. Hoe groter en sterker de touwen, hoe meer gedragen de organisatie en hoe meer ze kán dragen in moeilijke tijden.
De ongeschreven afspraken (gedrag, gewoontes) vormen de ruimte tussen de touwen. Sommige organisaties proberen dit dicht te naaien met dikke handleidingen vol met regels en gedragscodes maar vaak zonder echt succes. Ergens diep in ons willen we vrijheid van handelen en niet beknot worden. De kunst in organisaties is om deze natuur te verstaan en een cultuur te creëren die hier zo veel mogelijk bij aansluit.
Een ‘groene’ collega legde me het verschil tussen natuur en cultuur uit. Als econoom had ik daar nog nooit zo over nagedacht en vond cultuur tot dan toe altijd iets lastigs uit te leggen, zo ongrijpbaar en vaag. Met haar definitie kreeg het meer handen en voeten.
Natuur, legde ze uit, is uit zichzelf functionerend en dus zonder invloed van mensen terwijl cultuur door ons wordt gecreëerd. In het geval van de groenomgeving vertelde ze me dat inmiddels het grootste deel van de Europese landen gecultiveerd is en echte, ongerepte, natuur zeer zeldzaam. In onze fysieke omgeving is cultuur dus zichtbaar en tastbaar maar hoe zit het dan in organisaties? Vaak wordt dan gesproken over ‘een verzameling waarden en normen’ bla bla bla. Voor mij erg abstract en niet concreet genoeg om er een beeld bij te hebben.
Voor mij werkt het om cultuur te zien als het net wat een organisatie houdt en verbindt. Als bedrading tussen mensen, het relatienetwerk, creëert dit een zichtbare en onzichtbare structuur in wat anders een chaos zou zijn. Hoe groter en sterker de touwen, hoe meer gedragen de organisatie en hoe meer ze kán dragen in moeilijke tijden.
De ongeschreven afspraken (gedrag, gewoontes) vormen de ruimte tussen de touwen. Sommige organisaties proberen dit dicht te naaien met dikke handleidingen vol met regels en gedragscodes maar vaak zonder echt succes. Ergens diep in ons willen we vrijheid van handelen en niet beknot worden. De kunst in organisaties is om deze natuur te verstaan en een cultuur te creëren die hier zo veel mogelijk bij aansluit.